De maand juni was een stressvolle tijd voor veel scholieren en hun ouders. Gaan ze het nog redden om over te gaan? Of is het een onhaalbare kaart? Komen ze een paar tienden te kort? Of was het al gebeurt?
En dan komt dat telefoontje van de mentor: “je bent helaas blijven zitten”.
Dat komt hard aan. Voor alle scholieren of studenten. Dit hadden ze niet gewild. Ook al hebben ze onvoldoende hard gewerkt of waren ze niet gemotiveerd.
Ze realiseren zich, dat het hun eigen schuld is. En nu is het te laat. En dat knaagt. Het knaagt meer dan lief is. Vrienden zijn over.. je vraagt je af.. waarom heb ik dit niet voorzien?
Maar dat is ‘je eigen schuld’. Dus laat je je niet kennen. En wil er dan ook verder geen last van hebben. Maar toch lukt dat niet altijd. De meeste jongeren, die op de een of andere manier (even) vastlopen op school of tijdens hun studie hebben er meer last van dan ze zich realiseren of willen realiseren. En ook meer last van dan hun ouders beseffen.
Want dan zijn daar de oordelen: ‘Zie je wel!’, ‘Je bent lui! Had je maar eerder moeten beginnen! Ik heb je gewaarschuwd… told you… told you…!
Maar dat is juist hetgeen ze zelf ook wel weten, maar het lukte even niet…. en dat doet pijn. Het is geen garantie dat een jaar over doen of het switchen van een studie wel de gewenste resultaten oplevert. Dikwijls zit er ‘iets’ van binnen, wat aandacht behoeft. In mijn praktijk zie ik dat het blijven zitten of een studie switch vaak verband houdt met ‘gevoelens’, waar client en/of ouders niet altijd zicht op hebben.
Wil jij mijn nieuwe blogs en nieuwsbrieven ontvangen, vul dan hieronder jouw gegevens in. Na verzending ontvang jij een e-mail met een link ter bevestiging. Ik doe dit om zeker te weten dat het e-mailadres van jou is.